Prawdopodobnie najstarsza brama wodna Gdańska, wzmiankowana w 1357 r. Do budowy bramy wykorzystano niespotykane dotąd w gdańskim budownictwie cegły o małych rozmiarach, nazwane holenderskimi z uwagi na to, że zostały sprowadzone jako balast w ładowniach statków z Amsterdamu. Pierwsza gdańska budowla nawiązująca do manieryzmu niderlandzkiego. Znajduje się zaraz nad rzeką Mołtawą  i stanowi naturalne zakończenie Długiego Targu. Powstała w miejsce Bramy Kogi z 1357 r. Brama została zbudowana z myślą o królach przebywających w odwiedziny do Gdańska. Król polski przybywając do Gdańska musiał tułać się ze swoją rodziną i dworem po domach bogatych patrycjuszy. W ten sposób powstał pomysł przebudowania starej bramy, tak żeby jednocześnie miała funkcje mieszkalne.  W rzeczywistości nie przypadła do gustu żadnemu z władców. Duże, zimne pomieszczenia, zaciągające chłodem od Motławy nie zachęcały do pomieszkiwania w tej skądinąd przepięknej budowli. Niegdyś przed nią stała waga miejska, tak potrzebna w średniowiecznym portowym mieście. Podobnie jak Brama Złota i wiele innych zabytków w Gdańsku, uległa ona zniszczeniom podczas II wojny światowej. Jako chluba miasta została jednak szybko odbudowana. Obecnie w bramie mieści się jeden z oddziałów Muzeum Narodowego w Gdańsku.